فن سیکلیدین یا همان PCP یک ماده توهم زای قوی و تغییر دهنده ذهن با پتانسیل بالا برای سوء استفاده و اعتیاد و همچنین دارای لیست طولانی از عوارض جانبی منفی است.
نام رایج فن سیکلیدین PCP است PCP یک ماده توهم‌زا است که به طرق مختلف بر مغز انسان تأثیر می‌گذارد. این ماده اولین بار در دهه ۱۹۵۰ میلادی به عنوان یک دهروی بیهوشی استفاده شد و بعداً در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ بعنوان یک ماده روانگردان تفریحی رایج شد.
این دارو که به دلیل توانایی خود در ایجاد احساس جدا شدن از خود و جدا شدن از محیط اطراف خود، در افرا مصرف‌کننده شناخته شده است، همچنین می‌تواند احساس سرخوشی قوی نیز ایجاد کند.
فن سیکلیدین (PCP) با نام‌های متعدد خیابانی متعددی دارد از قبیل: گرد فرشته، گراز، STP، سوپر گراس، زوم، بلادونا، قرص صلح، قایق، تنه حیوانات، شرم استیک، مایع مومیایی
این دارو به دلیل اثرات ناخوشایند ترک، ایجاد هذیان، تحریک‌پذیری و اضطراب در زمان قطع مصرف در بین مصرف‌کنندگان شناخته می‌شود.
از اشکال دیگر PCP می‌تواند به شکل مایع، به رنگ زرد یا شفاف، یا به شکل پودر یا قرص باشد که به راحتی در آب حل می‌شود.
PCP همچنین اغلب بدون اطلاع مصرف‌کنندگان با دارو‌های دیگر مانند اکستازی، متامفتأمین، ال اس دی (LSD) و مسکالین مخلوط می‌شود. PCP را می‌توان دود کرد و نیز بصورت خوراکی مصرف کرد و یا روی سایر دارو‌ها پاشیده و یا تزریق کرد.
اعتیاد به PCP
فن سیکلیدین (PCP) اعتیاد‌آور است، زیرا روی ترکیب شیمیایی مغز تأثیر می‌گذارد. با مصرف PCP، افراد شادی و وضوح فکر را تجربه می‌کنند. بسته به نحوه مصرف آن، افراد می‌توانند اثرات این ماده را نسبتاً سریع احساس کنند.
به عنوان مثال، فردی که PCP را تزریق می‌کند، می‌تواند اثرات آن را در ۲ الی ۳ دقیقه بعد احساس کند. سیگار کشیدن PCP می‌تواند اثراتی را در همان زمان ایجاد کند و این تجربه می‌تواند تا نیم ساعت طول بکشد. مصرف‌کننده‌ای که این ماده را قورت دهد، تقریباً در ۳۰ دقیقه اثرات آن را احساس می‌کند و عوارض جانبی شدید ۲ تا ۵ ساعت پس از مصرف رخ می‌دهد.
به دلیل تغییراتی که افراد تحت تأثیر PCP تجربه می‌کنند، ممکن است به این دارو وابسته شوند. به ویژه، افرادی که به دنبال تحریفات حسی یا تجربیات شبه معنوی هستند ممکن است در معرض خطر بیشتری باشند. افرادی که PCP مصرف می‌کنند نیز تغییرات خلقی و هماهنگی ضعیفی را تجربه می‌کنند. عوارض جانبی PCP
بر اساس مقدار دوز مصرف متفاوت است.
علائم رایج اعتیاد به PCP عبارتند از:
- توهمات شنوایی و دیداری
- حالت گیجی
- رضایت و قدرت اغراق‌آمیز
- افزایش ضربان قلب
- بی حسی
- افزایش فشار خون
- احساس جدایی از خود و محیط
- افزایش سرعت تنفس
- از دست دادن حافظه
- پریشانی جسمی و روانی
- اضطراب
- پارانویا یا بدبینی
- تشنج
- لرز
- گرفتگی عضلات
- استفراغ
- رابدومیولیز یا تحلیل سلول‌های عضلانی
- کم آبی بدن
- از دست دادن هماهنگی
- سرگردانی
- ترس یا وحشت شدید
- احساس آسیب ناپذیری
- پرخاشگری
- مرگ
تجربه ذهنی استفاده از PCP به دلیل علائم مختلفی که ممکن است در هر بار مصرف آن رخ دهد، می‌تواند به‌طور گسترده و غیرقابل پیش‌بینی متفاوت باشد. ممکن است شخصی از PCP استفاده کند و پرخاشگر شود، در حالی که شخص دیگری ممکن است بیش از حد همدل یا مضطرب شود. پیش‌بینی اینکه کدام علائم رخ خواهند داد بسیار سخت است، زیرا اغلب به وضعیت روانی فرد مصرف‌کننده قبل از مصرف PCP بستگی دارد.
علائم دیگر اعتیاد به PCP شامل ناتوانی در کنترل مصرف دارو و یا افزایش مقدار و دفعات مصرف آن است. مصرف طولانی مدت دارو ممکن است عوارض جانبی جدی مانند افکار خودکشی، شیدایی، بازگشت به گذشته و انزوای اجتماعی ایجاد کند. PCP به ویژه هنگامی که با الکل یا سایر دارو‌های ضد افسردگی مخلوط شود بسیار خطرناک است. این ترکیب می‌تواند منجر به افت تنفس و یا حتی ایست تنفسی شود که احتمالاً منجر به مرگ خواهد شد.
بررسی استفاده‌های جدید از PCP
در حال حاضر PCP به شکل مایع زرد محبوبیت خاصی دارد. برخی از مصرف‌کنندگان، نوجوانان و جوانی هستند که سیگار را در این دارو خیس می‌کنند تا اثرات آن را تجربه کنند. مانند بسیاری از مواد مضر، مواجهه اولیه با PCP عمیقاً بر ذهن تأثیر می‌گذارد. در صورت سوءمصرف این ماده، نوجوانان در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به روان پریشی در مراحل بعدی زندگی خود قرار دارند.
گزارشی از کشور آمریکا نشان داد که “آزمایش ۱۰ درصد از بزرگسالان در سیستم قضایی برای این دارو مثبت بوده است.” یافته‌های اضافی نشان داد که ۱ درصد از دانش‌آموزان کلاس دوازدهم در سال‌های اخیر این دارو را در خون خود داشتند. بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۱ ۴۰۰ درصد افزایش در مراجعات بخش اورژانس مربوط به PCP وجود داشت.
مردان ۶۹ درصد از این افراد را تشکیل می‌دادند و اکثر افرادی که در سال ۲۰۱۱ در بیمارستان بستری شدند، بین ۲۵ تا ۳۹ ساله بودند. چندین مورد از این ویزیت‌ها شامل ترکیبی از سایر مواد مخدر مانند ماری جوانا، هروئین و کوکائین بودند.
در نهایت، بازدید‌های بخش اورژانس در سال ۲۰۱۱ برای PCP، قرص اکس (MDMA) و LSD روی هم ۷۵۵۳۸ در ایالات متحده بوده است. آمار‌های مربوط به سال ۲۰۱۷ نشان داد که ۲/۲ درصد از افراد ۱۲ ساله و بالاتر از این ماده در طول زندگی خود استفاده کرده‌اند، همانطور که ۲/۷ درصد از افراد بالای ۲۶ سال از این ماده استفاده کرده‌اند.
علائم ترک PCP و درمان اعتیاد به آن
هنگامی که فردی به PCP وابسته یا معتاد می‌شود و ناگهان مصرف آنرا قطع می‌کند، علائم ترک دردناکی را تجربه می‌کند. افرادی که دچار اعتیاد به PCP هستند بشدت رنج می‌برند، دچار سردرگمی، افزایش اشتها، افسردگی و وسوسه مصرف آن می‌شوند. علائم روان پریشی مانند پارانویا (بدبینی) نیز ممکن است ایجاد شود و متوقف کردن آن دشوار باشد.
درمان برای مهار وسوسه و عوارض جانبی ضروری است. افرادی که در حال مبارزه هستند باید بازپروریِ بستری یا سرپایی را در نظر بگیرند، که محیطی امن برای بهبودی و نظارت را فراهم می‌کند. دارو‌هایی وجود دارد که افراد در دوره توانبخشی به آن‌ها دسترسی دارند که ترک را کمتر دردناک می‌کند.
اعتیاد به PCP می‌تواند اثرات مخرب بسیاری بر ذهن و بدن داشته باشد. یافتن کمک و دریافت درمان کلید سرمایه‌گذاری در سلامت و تندرستی شماست. اگر شما یا یکی از عزیزانتان با سوء استفاده از PCP دست و پنجه نرم می‌کنید، هر چه زودتر اقدام کنید. گزینه‌های درمانی زیادی برای هر کسی که قصد بازتوانی را دارد در دسترس است.
اکنون برای کسب اطلاعات بیشتر با یک ارائه دهنده درمان تماس بگیرید.
بسیار سپاسگزاریم که تا آخر این مقاله همراه ما بودید‌امیدواریم این مطلب برایتان مفید بوده باشد.
لطفاً نظرات خود را در زیر این پست با ما به اشتراک بگذارید.